روابط عمومی ها به وبلاگ نویسی روی آورده اند.

وبلاگ ها دیگر تنها بیان درددل ها و نظرات شخصی افراد نیستند. بسیاری از نهادها و تشکل ها نیز برای برقراری ارتباط از این امکان ساده و کم هزینه استفاده می کنند. اما وقتی نشریات و روابط عمومی ها به عرصه وبلاگ نویسی روی می آورند٬ باید پذیرفت که لااقل در شرایط و زمینه های خاصی٬ این پدیده امکاناتی فراتر از رسانه های سنتی دارد.

همچنین اگر در نظر بگیریم که هر فرد با دراختیار داشتن تلفن همراه و رایانه شخصی و آدرس ایمیل و ... به یک سازمان اجتماعی (شرکت)  تبدیل شده است٬ می توان گفت که هر وبلاگ شخصی نیز می تواند نقش روابط عمومی آن سازمان را برعهده بگیرد.

سازمان ها و شرکت های کم تحرک که علاقه ندارند عادتهای خود را عوض کنند٬ همچنان با بدبینی و عدم اعتماد به وبلاگ ها می نگرند. فراموش نمی کنم که وقتی رایانه های شخصی با ورود میکرو کامپیوترهای لاله و رایانه های کمودور ۶۴ در کشور ما ظاهر شد٬ عده ای با همین دیدگاه بدبینانه در مورد آن قضاوت می کردند. حتی بعضی از برنامه نویسان ماهری که هنگام کار با Mainframe ٬ هارد دیسک اطلاعات را بغل می کردند تا جابجا کنند٬ با دیدن فلاپی لرزان می خندیدند و PC را بیشتر اسباب بازی به حساب می آوردند. اما این اسباب بازیها به تدریج به همه ادارات و منازل راه پیدا کرد.

گویی وبلاگها هم همین سرنوشت را دارند. نمونه های زیر که وبلاگ روابط عمومی ها و رسانه های مکتوب هستند٬‌شاهد این مدعا است:

وبلاگ روابط عمومی روزنامه قدس

وبلاگ فصلنامه  تحلیلی و پژوهشی فرهنگ رسانه

روزنامه نگاری حرفه ای

اخبار روابط عمومی

روابط عمومی اداره کل راه وترابری مازندران

روابط عمومی سازمان آموزش و پرورش مازندران

واحد هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان بوشهر