بحث کپی رایت که بخشی از آن در نوشته آیا از ترکیب غیرمرتبط چند مقاله ٬ مقاله جدید تولید می شود؟ مطرح شده بود٬ با همکاری استاد محترم جناب آقای سید علیرضا حجازی ٬ ابعاد عمیق تر و گسترده تری یافت و امید می رود که با تاکید همگان بر این موضوع٬ این معضل در جامعه علمی ما برای همیشه حل شود زیرا کپی برداری ها بجز از بین بردن وجدان علمی و ضایع کردن تلاش تولیدکنندگان علم و دلسرد کردن استادان و پژوهشگران، حاصل دیگری ندارد. این یک خطر واقعی برای مملکت است که باید با آن مقابله کنیم. متاسفانه سرقت علمی نه تنها دانشجویان، بلکه استادان و مقامات را هم در بر گرفته است و قبح آن به عنوان یک کار ناشایست و ضد ارزش کمرنگ شده است.
جناب آقای حجازی در مطالب خود فرموده اند:
۱. مقالاتی را که عنوان کرده بودید، مربوط به دوران دانشجویی اینجانب بود و طبیعی است که دارای نواقص یا خطاهایی بوده است،
۲. همان گونه که جنابعالی دانشجویان خود را وادار به تهیه مقالاتی فرموده اید، اساتید ما نیز مانند شما همین رویه دیرینه را داشتند و ما نیز ناچار باید مقالاتی را تهیه می کردیم،
۴. مقالات اینجانب همانگونه که خاطر نشان ساخته بودید ترکیبی از چند مقاله بوده است. آیا مقالات مروری یا ترویجی طبیعتی غیر از این دارند؟ مطمئناً تمایز مقالات پژوهشی را از مقالات ترویجی می دانید. خوشبختانه حقیر مطلبی را کپی نکرده بودم.
۵. بسیاری از مطالب در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات همپوشانی دارند، بنابراین طبیعی است که بخشی از مطالب در بعضی از مقالات تکراری به نظر می رسند،
۶. جالب است که بدانید مقاله اینترنت، مکاتبه الکترونیکی و ... در یکی از سمینارهای پژوهشکده مخابرات ایران به عنوان یکی از مقالات برتر پذیرفته شد،
۷. آیا جنابعالی خودتان در دوران دانشجویی دست به هیچ کپی برداری نزده بودید که اینک دانشجویان خود را مورد سرزنش قرار می دهید؟!
۸. ... زیبنده این است که ضمن تحمل جوانان امروزی و اندیشههای آنان، آنها را در عرصه دانش و دانش اندوزی مانند پدری مهربان یاری فرمایید و از نابود کردن انگیزه های علمی آنان آن هم در شرایط کنونی جامعه که بسیاری از جوانان دچار آلودگی های ناخواسته شده اند؛ پرهیز فرمایید.
-------
به آنچه این استاد عزیز فرموده اند اضافه می کنم که مقاله ایشان ۴ منبع فارسی و ۴ منبع لاتین دارد و طبیعی است که این کار نه تنها کپی برداری تلقی نمی شود٬ بلکه تولید یا لااقل ترویج دانش است. اما استفاده دیگران از نوشته آقای حجازی بدون اشاره به ایشان٬ مشکل مورد بحث را ایجاد کرده است.
با تشکر از حسن نظر ایشان عرض می کنم که خوشبختانه در دوران دانشجویی به لطف راهنمایی چند استاد خوب که همیشه به شاگردیشان افتخار می کنم، تا جایی که به خاطر دارم، هیج مطلبی را از جایی کپی برداری نکرده ام و هر مطلبی را از دیگران در کارهایم آورده ام با نام بردن از آنها بوده است.
خوشحال می شوم اگر چنین کاری از من یا هر کسی سر بزند، حتما آن را تذکر دهید و حتی شدیدا انتقاد کنید. همه ما باید به یاری هم، این ننگ را از دامن جامعه علمی کشور پاک کنیم.
خوشحال می شوم اگر در وبلاگ بنده هم چنین خطایی مشاهده کردید، حتما آن را افشا بفرمایید.
استاد گرانقدر جناب آقای قراباغی،
از حساسیتی که نسبت به موضوع سرقت علمی و ادبی یافته اید خوشحالم و ای کاش تمامی اهالی دانش و فناوری مانند جنابعالی دغدغه صیانت از آثار علمی را داشتند.
ضمن قدر شناسی از حسن نیت شما پیرامون یکی از مهمترین مباحثی که تا نون مورد غفلت واقع شده است، تنها تاکید بر یک نکته را لازم می دانم و آن این که شاید بتوانیم دانشجویان و جوانان را همانگونه که فرموده بودید، برای پژوهش و نوآوری یاری و راهنمایی کنیم. قبول بفرمایید که مچ گیری به ویژه در ارتباط با جوانان نتیجه معکوس دارد. اینجانب به هیچ وجه سکوت در برابر سرقت های علمی را مجاز نمی دانم و شخصاً با آن به طور کامل مخالفم. دغدغه ذهنی حقیر این است که خدای ناکرده با برخورد تند یا افشاگری سرقتهای علمی جوانان را از دانش اندوزی و پژوهش متنفر کنیم. حتا کودکان نیز پیش از یادگیری نقاشی از مدل نقاشی استفاده می کنند. مهربان باشیم و مشوق یکدیگر.
با آرزوی توفیقات روز افزون علمی برای جنابعالی