عزیزی در مورد نوشته "کپی رایت: از رنجی که نمی بریم!" چنین اظهار نظر کرده اند:
"با عرض خسته نباشید آیا این کاری را شما انجام می دهید کپی برداری نمی گویند؟
شما می توانستید به جای درج مطلب با معرفی موضوع و لینک مربوطه خوانندگان را به محل درج مطلب راهنمایی کنید. خرما خورده کی منع رطب کند. والسلام "
به ایشان عرض می کنم که اگر مقصود از کپی برداری همان copy - paste باشد٬ بله٬ کپی برداری است. اما این کار با کپی رایت تفاوت دارد. شما اجازه ندارید مقاله یک نویسنده دیگر را بدون ذکر منبع، کپی کنید. حتی اگر قصد داشته اید منبع را بنویسید ولی در جستجوهای خود٬ منبع را پیدا نکرده اید، باید در نوشته به این موضوع اشاره کنید و از دیگران بخواهید در یافتن منبع به شما کمک کنند. از کپی بدون ذکر منبع بدتر این است که یک مقاله را به نام خود - آشکارا یا به صورت تلویحی - به دیگران عرضه کنید. این کار کپی برداری که چه عرض کنم، کلاهبرداری است!
در مورد کتاب٬ شما اجازه ندارید یک کتاب را کپی کنید و منتشر کنید زیرا به حقوق مادی نویسنده یا ناشر لطمه می زنید. اما اجازه دارید کتاب آنان را در ویترین کتابفروشی خود بگذارید. در آن صورت کسی به شما اعتراض نخواهد کرد که چرا به جای اصل کتاب٬ به آن لینک نداده اید٬ یعنی چرا یک کاغذ پشت ویترین نگذاشته اید که مشخصات کتاب را ذکر کرده باشد و توضیحاتی در مورد کتاب آورده باشد.
شما وقتی اصل کتاب را پشت ویترین عرضه می کنید٬ به توزیع آن کمک کرده اید و این کار به حقوق ناشر و نویسنده لطمه نمی زند٬ بلکه حتی در خدمت تحقق آن است. نشر دانش کار پسندیده ای است که به عنوان یک ارزش، باید تشویق شود.
در مورد سایت ها و مطالب اینترنتی هم موضوع از همین قرار است. اگر به حقوق نویسنده لطمه نمی زنید، کارتان با ارزش خواهد بود. در این مورد کپی یک مطلب با ذکر منبع، تجاوز به حقوق نویسنده نیست بلکه توزیع دانش است. البته موارد استثنایی وجود دارد. سایت هایی هست که نویسندگانش به شما اجازه نمی دهند حتی با ذکر نام و با ارجاع به سایت، مطالبشان را کپی کنید. طبیعی است که اگر سایتی چنین مطلبی را عنوان کرده باشد، شما باید به خواست نویسنده احترام بگذارید.
این سایتها برای این محدودیت، دلایل خاص خود را دارند. سایت هایی که کپی مطلب را حتی با ذکر نام و منبع ممنوع می کنند٬ معمولا برای دریافت مطلب توسط خواننده، به طریقی وجهی دریافت می کنند و طبیعی است که نمی خواهند دانش تولیدی خود را به رایگان در اختیار همگان بگذارند. حتی ممکن است شما اجازه داشته باشید فرضا یک مقاله علمی را Download کنید ولی اجازه نداشته باشید مطلب آن را در اختیار دیگران قرار دهید.
بجز موارد استثنای یادشده٬ کپی مطالب از یک سایت با ذکر منبع مجاز و حتی پسندیده است. این که شما به معرفی و لینک بسنده کنید یا همه مطلب را کپی کنید، به مسایل مختلفی بستگی دارد. مثلا شاید در منبع اصلی٬ عکس ها و مطالب بسیاری وجود دارد که بارگذاری آن در حافظه خیلی زمان می برد٬ یا شما قصد دارید مطالب و یادداشتهای مختلفی درباره یک موضوع را در یکجا جمع آوری کنید تا در آینده کلمات متن آن در مجموعه موردنظر قابل جستجو باشد٬ یا قصد دارید مطلب را طبقه بندی کنید٬ یا می خواهید در یک نشریه دیجیتال برای خوانندگان بفرستید یا روی یک لوح فشرده به دوستان خود عرضه کنید یا در شکل و با فرمت جدیدی آن مطلب را به دیگران عرضه کنید و ...
همه این موارد مجاز است مگر آن که شما منبع را حذف کنید٬ یا در آن منبع چنین اجازه ای از شما سلب شده باشد.
در مورد مقاله مورد نظر شما٬ اصلا موضوع کاملا چیز دیگری است. اگر به سوابق گفتگو مراجعه بفرمایید می بینید که بنده از استاد محترم جناب آقای حجازی تقاضا کرده بودم که برای خوانندگان ما مطلبی بنویسند و زشتی نقض کپی رایت را به صورت شفاف تری توضیح دهند. ایشان لطف کرده اند و این مطلب را در وبلاگ خودشان نوشته اند. ایشان با ارسال ایمیل به بنده اطلاع داده اند که چنین محبتی کرده اند. طبیعی است که لازم بود متن کامل نوشته ایشان در اینجا ذکر شود.
استاد ارجمند و دلسوز ، جناب آقای قراباغی
با سلام و عرض خسته نباشید به خاطر کوشش های پیگیر و خشتگی ناپذیر علمی جنابعالی؛ باید عرض کنم جنابعالی و بنده و تمامی همکاران فعال در این عرصه هر کاری که انجام دهیم، باز هم به طور حتم با انتقادها و سرزنش هایی روبرو خواهیم شد که باید از آنها استقبال کنیم. به قول معروف:
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن
به هر حال باید همگان را تشویق کنیم که به موازات انتقادهای سازنده و حتا غیر سازنده ای که از ما دارند، خود به تولید محتوای جدید و ارزشمند بپردازند و دست به دست هم آنقدر مطالب جدید تولید کنیم که دیگر کسی نیازی به کپی برداری نداشته باشد. به امید آن روز.
با تقدیم احترام و سپاس فراوان