مصاحبه با آقای سمیعی: نشریه دیجیتال دانشجویی آبانگاه

این بار مصاحبه ما واقعا مجازی است! واقعیت آن است که من و آقای جواد سمیعی تا به حال یکدیگر را ندیده ایم و دوستی ما تنها بر پایه آشنایی اینترنتی صورت گرفته است. جناب آقای سمیعی، بنده حتی نمی دانم شما حدوداً چند سال دارید و شما را با چه عنوانی باید خطاب کنم! آیا استاد هستید یا فارغ التحصیل یا دانشجو؟ من فقط می دانم شما مجله دیجیتال آبانگاه را به جامعه علمی کشور ارائه می کنید و باید بگویم که انصافاً کار درخور تحسینی انجام می دهید. ممکن است در مورد خودتان بیشتر بگویید؟

به نام خدا

ضمن سلام!! از فعالیت های حضرت عالی و همتی که برای جا انداختن بحث اطلاع رسانی و آموزش اینترنتی دارین جا داره که تشکر  بکنم و یه خسته نباشید اساسی؛ چون در مدت فعالیتم به عنوان مدیر سایت آبانگاه تا حدودی با انواع مشکلات اینترنتی دست و پنجه نرم کردم و می دونم که چه مشکلاتی داره!! به هر حال برای شما آرزوی موفقیت می کنم.

خب اجازه بدین من با همین لحن غیر کتابی ادامه بدم چون فکر می کنم این طوری راحتتر بتونم سوالاتتون رو جواب بدم اگه لازم بود شاید بعدا بشه اون رو ویرایشش کرد.

من چیز زیادی در مورد خودم برای گفتن ندارم. دانشجو هستم در رشته مهندسی آب در دانشگاه فردوسی مشهد در مقطع لیسانس ! بیشتر دوس دارم من رو با نام کوچیکم صدا کنین (که البته چون دو قسمتیه من بیشتر با بخش دومش شناخته می شم ). گفتم چیز زیادی در مورد خودم برای گفتن ندارم. مفهوم "خود " مثل سیاله خیلی مبهم و رازآلود. در نگاه اول چیزی نزدیک تر از اون سراغ نداریم اما اگه به اون فکر کنیم دورتر و دورتر می شه تا جایی که احساس می کنین برای خودتون خیلی غریبه این ! کاملا مبهم و نا آشنا !!

از لطفی که نسبت به آبانگاه و نشریه اون دارین هم ممنونم!! البته چیزی که الان وجود داره نسبت به اون چیزی که توی ذهن من هست خیلی ناقصه چیزی حدود 40 % از اون چیزی که من می خوام رو تامین می کنه اما چاره ای نیست با امکانات و زمانی که ما فعلا داریم طول می کشه که به اون حد برسیم و البته اگه با مجموعه ها و افرادی مثل حضرت عالی که در این زمینه دغدغه هایی دارین همکاری کنیم شاید بشه نشریه هایی خیلی عالی تر و جامع تر تولید کرد. مقصودم نشریه ایست که بتونه جوابگوی نیاز ها و خواسته های مخاطبهامون باشه   

در مورد مجله چطور؟ اصلاً چه شد که به فکر انتشار آن افتادید؟ سابقه این موضوع چیست؟

مجله آبانگاه فی الواقع ریشه در سایت آبانگاه داره !!بعد از حدود سه ماه از این که آبانگاه آغاز به کار کرده بود به ذهنم رسید که ما می تونیم برای معرفی مجموعه آبانگاه به جای هزینه هایی نظیر پوستر و ... بیاییم از طریق ای میل به دوستان اطلاع بدیم !! بعد به نظرمون رسید که اگه بیاییم مطالبی که در طول هفته در آبانگاه زدیم رو یک جا برای مخاطبینمون بفرستیم علاوه بر این که هدف بالا تامین می شه، می تونیم کار اون ها رو در دسترسی به آخرین بروز رسانی های بخش های مختلف خیلی راحتتر کنیم. این ها زمینه ای شد برای انتشار مجله آبانگاه.

آیا مدیریت این مجله با مدیریت سایت آبانگاه یکی است؟

یکی از چیزایی که من در گروه آبانگاه بشدت بر اون تاکید دارم اینه که مدیریت واحد باشه. ما خیلی از کارامون رو به صورت تقسیم شده و در قالب تیم ها انجام می دیم، اما نهایتا تمام این ها تحت نظارت مدیریت واحدست. بزودی نظام نامه آبانگاه را هم که تدوین شده، منتشرمی کنیم و ساختار کاریمون رو از اون طریق بیشتر می تونین بشناسین.

          از نمایشگاه صنعت آب در مشهد چه خبر؟ شروع این نمایشگاه از چه تاریخی است و چند روز طول می کشد؟ برگزارکنندگان و حامیان آن چه کسانی هستند و اهداف آن چیست؟ اگر نشانی محل برگزاری، نحوه شرکت در آن و سایت نمایشگاه را هم بفرمایید سپاسگزار می شوم.

نمایشگاه از تاریخ 24 تا 27 خرداد ماه خواهد بود .برگزارکنندگان وزارت نیرو و آب منطقه ای خراسان رضوی  و آب و فاضلاب مشهد هستند و هدف اون ارائه آخرین کار ها و دستاورد ها و محصولات شرکت ها و نهاد هاست .اگه یه سر به بخش همایش های  آبانگاه بزنین سایت و محل برگزاری و ... اون ها رو می تونین ببینین. محل برگزاری مشهده انتهای بلوار وکیل آباد !! منظورتون از شرکت گرفتن غرفه است یا بازدید ؟!! برای بازدید که فقط گرفتن بلیط هست که اگه تشریف آوردین من می تونم بلیط رایگان در اختیارتون قرار بدم. برای گرفتن غرفه هم در سایتشون باید درخواست بدین، می تونین هم تماس بگیرین.

          آیا شما هم در این نمایشگاه غرفه دارید؟ آیا دوستان و همکاران ما هم می توانند از این نمایشگاه با کمک شما بیشتر بهره مند شوند؟

ان شاء الله آبانگاه هم در این نمایشگاه غرفه خواهد داشت و سعی داریم فعالیت هامون رو معرفی کنیم. علاوه بر این آبانگاه در این نمایشگاه به نوعی می خواد رابطی باشه بین دانشگاه و محیط دانشجویی و علمی از یک سو و محیط نمایشگاه که در اون نهاد ها و شرکت های درگیر با مسئله آب و فاضلاب در کشور حضور دارند. بر مبنا چنین هدفی ما یک سری فعالیت های علمی هم در این نمایشگاه خواهیم داشت مثلا دو پنل با حضور اساتید گروه مهندسی آب و عمران دانشگاه فردوسی و همین طور مسئولین و مدیران اجرایی کشور با موضوعات تکنولوژی های نوین در عرصه آب و فاضلاب و نیز کاربرد ICT در صنعت آب و فاضلاب برگزار خواهیم کرد ( مورد اخیر برای شما و گروهتون مفید خواهد بود ) در ضمن از اون جایی که قصد داریم به نوعی پیوند دهنده بخش علمی با بخش صنعت باشیم  خوشحال می شیم که محصولات و خدمات علمی شما و سایر موسسات علمی  و پژوهشی و آموزشی کشور رو هم ارائه بدیم !! اگه کمک دیگه ای هم از دستمون برمیاد در خدمت خواهیم بود.

به نشریه بازگردیم! شما در کار راه اندازی و پیشبرد نشریه دیجیتال خود چقدر از حمایت دانشگاه برخوردار شده اید؟ و نشریه شما تا چه حد رسمی محسوب می شود؟

تقریبا هیچ چی !! کار ما در سایت و سایر فعالیت های آبانگاه خودجوش بوده و میزان حمایت دانشگاه علیرغم وعده های اولیه واقعا کم بوده. منظورتون رو از رسمی دقیقا متوجه نشدم. ما به نهادی وابسته نیستیم، گرچه حقیقتا از حمایت کردن نهاد ها و خصوصا دانشگاه بسیار خوشحال می شیم و در اون صورت می تونیم کارمون رو بیشتر و بهتر گسترش بدیم، اما در ساختارمون می خوایم مستقل بمونیم تا بتونیم فارغ از منافع اشخاص و  نهاد ها در حوزه مهندسی آب فعالیت و اطلاع رسانی داشته باشیم.

در حال حاضر وضعیت نشریه چگونه است؟ اهداف آن چیست؟ مخاطبان آن چه کسانی هستند؟ با چه ساختاری اداره می شود؟ نوبت انتشار آن چگونه است و در چه دایره ای توزیع می شود؟

مخاطب های ما به نوعی کلیه کسایی هستن که در زمینه آب می خوان فعالیت بکنن حالا از صنعت آب بگیرین تا بخش دانشجویی تا بخش هیئت علمی و ... !! هدف های ما همون اهدافی هست که برای اون نشریه رو شروع کردیم و نشریه برای ما یه حاشیه اطلاع رسانی در مورد سایت هست.

در مورد ساختارش نشریه یه تیم داره که مطالب رو از سایت تهیه می کنن ( بر مبنای قالب اولیه ای که قبلا تهیه شده و هر از گاهی تغییراتی در اون رخ می دهد ) و پس از تهیه اون تایید نهایی من رو می گیره و ارسال می شه.

نوبت انتشار در حال حاضر هر هفته است. البته شاید در آینده برای بالا بردن کیفیتش تغییراتی در اون ایجاد کنیم.  ولی فعلا مبنامون هر هفته است.

آیا فکر نمی کنید نسخه های مکتوبی از این نشریه برای بایگانی به شیوه سنتی در کتابخانه های دانشگاهی لازم باشد؟ این پرسش را بهتر است به صورت دیگری مطرح کنم: چه شیوه ای برای دسترسی پژوهشگران به مطالب گذشته، جستجو در بایگانی این نشریه و ارجاع به مطالب آن پیش بینی کرده اید؟

حالتی  که در نظر گرفتیم ارائه آرشیو اون در بخش نشریه در سایته که هر هفته اون جا بایگانی می شه. برای انتشار مکتوب هم شاید به عنوان سالگرد یا مثلا هر 6 ماه یک بار یا یه همچین چیزی اقدام بکنیم، اما مبنای اولیه ما این بود که از نشر کاغذی به خاطر بحث مالی و همین طور محدودیت های ذاتی که داره جدا بشیم .

آیا انجمن های علمی حول و حوش این نشریه شکل گرفته است؟ آیا سیستمی برای تعامل با خوانندگان در نظر گرفته اید؟ و آیا برای همکاری با دیگر نهادها و تشکل ها برنامه ای دارید؟ مثلا فکر می کنید بتوان برمبنای یک تقسیم کار، وبلاگهای سه گانه ای  را که بنده تقدیم می کنم یا نشریه دیجیتال آموزش را که به زودی در موسسه ما راه اندازی می شود، با نشریه شما پیوند داد؟

انجمن های علمی یه نهاد رسمی و قانونی است که از چند سال پیش تشکیل شده و ما پایگاه دانشجوییمون رو از اون جا بنا گذاشتیم.

در مورد تعامل با خوانندگان ما در سایت بخش تماس با ما رو داریم که خب مورد استقبال بوده. در آینده هم قصد داریم نظرسنجی هایی داشته باشیم. در عین حال شاید یکی از محاسن خیلی برجسته نشر الکترونیک امکان تعامل بیشتر با خوانندگان هست. همین الان من با خیلی از مخاطبانمون ارتباط ای میلی دارم.

در مورد همکاری ها، به عنوان مدیر آبانگاه از آرزو های منه که بتونم یه پیوندی برقرار کنم بین مجموعه آبانگاه و سایر تشکل های مربوطه. برای نشریه هم فکر می کنم می شه همکاری های فوق العاده ای داشت. البته این منوط به اون هست که اهداف طرفین تامین بشه و این بستگی به این داره که آیا اهداف مشترک هست یا نه ؟ اگر اهداف اشتراکی داشته باشن و اشتراکشون بر اختلافاتشون بچربه، می شه تیم کاری مشترکی راه انداخت. البته این جوری مشکلاتی داره، اما در مجموع کیفیت رو می تونه خیلی ارتقاء ببخشه !!

یک سئوال نسبتاً خصوصی هم دارم! نشریه چقدر وقت و انرژی از شما می گیرد؟ آیا مواقعی بوده است که به دلیل پاره ای ناملایمات، بخواهید عطای آن را به لقایش ببخشید؟!

عرض کردم که کار تیمی است و بین بچه ها تقسیم می شه !! برای نشریه مشکلات گاهی اوقات خیلی به من و همکارام فشار می آورد. مثلا یاهو برای تعداد ارسال بالا خیلی اذیت می کنه !! اون وقت ارزشی که برای اینهمه زحمت قائل می شن .... چی بگم فکر می کنم خودتون بهتر در جریان باشین ! به هر حال  فکر می کنم همین تیمی که داریم مانع از ناامید شدنمون بشه.  همین دور هم بودن ها و کار کردن های با هم، یه خورده بار رو کم می کنه: "دوست دارد دوست این آشفتگی". 

چه چشم اندازی برای آینده دارید؟

به صورت کلی برای ما سایت در درجه اول قرار داده و این ها فی الواقع حاشیه های اون محسوب می شن و همه ابزار هایی برای ارتقاء اون هستن . البته اگر شما ایده خودتون رو از نشریه دیجیتالی که گفته بودین شفاف تر بیان کنین شاید بشه در این بخش تغییراتی داد و اون رو از حالت خبر رسانی صرف به یک نشریه تبدیل کرد. و من برای این تغییرات اعلام آمادگی می کنم. در مورد سایت هم افق مد نظر من و تیم همکارانم در درجه اول رسیدن به منبع جامع الکترونیک در زمینه مهندسی آب در دو بعد امکانات و اطلاعات مورد نیاز دانشجویان و فعالین عرصه آب می باشد. امیدوارم با همکاری عزیزانی مثل حضرت عالی به این هدف بزرگ دست پیدا کنیم .

آقای محمد جواد سمیعی، یا به عبارتی جواد عزیز! از مصاحبه با شما نکته های زیادی یاد گرفتم و واقعا لذت بردم. اجازه بدهید مصاحبه به همین صورت و بدون ویرایش، منتشر شود. مخصوصا که ما هم آخر هفته، مطالب وبلاگهای سه گانه را برای استادان و همکاران خود به صورت ایمیل ارسال می کنیم و من دوست دارم همین فردا (جمعه) که شماره پنج را ارسال می کنم، اخبار مربوط به نمایشگاه هم از طریق این مصاحبه، در آن ذکر شده باشد. شاید عزیزان ما در مجتمع عالی آموزشی و پژوهشی خراسان، از این طریق مطلع شوند و آثار و کارهای خودشان را در غرفه شما هم عرضه کنند. امیدوارم در آینده زمینه های همکاری بیشتر فراهم گردد.

از این که با شما و مجموعه فعالیت هاتون در قالب سه وبلاگتون آشنا شدم خیلی خوشحالم. ای کاش فرصت بیشتری بود تا در مورد این وبلاگ ها و ارتباطی که می تونن با سایت آبانگاه داشته باشن صحبت می کردیم.

با تشکر از شما که چنین فرصتی رو در اختیار من گذاشتین؛ امیدوارم خوانندگانی که این مصاحبه رو به اون ها عرضه خواهید کرد با نظراتشون هم موجب ارتقاء کار بشن و هم موجب دلگرمی من وسایر همکارانم. منتظر حضورشون در بخش ثبت نام برای ارسال نشریه الکترونیک آبانگاه و همین طور در بخش تماس با ما سایت برای نظرات و پیشنهاداتشون در مورد آبانگاه هستم.

همین طور از همه دوستان فعال در عرصه آب دعوت می کنم که ضمن بازدید از غرفه آبانگاه، در پنل هایی که قرار است با حضور اساتید دانشگاه و مدیران بخش آب  در سومین نمایشگاه بین المللی صنعت آب و فاضلاب در مشهد برگزار شود، حضور به هم برسانند.

موفق و پایدار باشید.

مصاحبه با جناب آقای تقی بینقی: آموزش در وزارت نیرو

در ادامه مصاحبه های وبلاگی و پس از مصاحبه با دکتر فرهادیان و دکتر افضلیان، جناب آقای بینقی نیز موافقت کردند که در این کار مشارکت کنند و با پاسخ دادن به پرسش هایی که مطرح می شود، به ما کمک کنند تا با مسایل آموزشی وزارت نیرو و برنامه های موسسه آموزش عالی علمی – کاربردی صنعت آب و برق، و مشکلات و مسایل آن، و چشم اندازها و اهداف موسسه در سال جدید بیشتر آشنا شویم.

آقای بینقی یکی از کارشناسان و مدیران صاحب نظر موسسه هستند که در زمینه مسایل آموزشی – به ویژه آموزش های علمی کاربردی – تحقیقات متعددی انجام داده اند و برخی از کارهای ایشان در نشریات مختلف چاپ شده است.

س- جناب آقای بینقی، لطفا برای عزیزانی که ممکن است با شما آشنا نباشند، خود را معرفی کنید و بخشی از سوابق خود را بیان بفرمایید.

ج- در یکی از روستاهای حومه سبزوار (از شهرستانهای استان خراسان رضوی) در سال 1342 به دنیا آمدم. تحصیلاتم را تا مقطع متوسطه در همان شهر گذراندم و در رشته برق دیپلم گرفتم. در سال 1370 در رشته تکنولوژی آموزشی دانشگاه تهران پذیرفته شدم. در سال 1374 پس از دریافت مدرک کارشناسی در رشته علوم تربیتی دانشگاه تهران ادامه تحصیل دادم و موفق به دریافت مدرک کارشناسی ارشد از آن دانشگاه شدم. کار دولتی را از سال 1374 با سمت کارشناس آموزش در سازمان سازندگی و آموزش وزارت نیرو شروع کردم و از سال 1378 به عنوان مدیر امور آموزش در آن سازمان و سپس در موسسه انجام وظیفه می نمایم.

س- به عنوان مدیر آموزش موسسه آموزش عالی علمی – کاربردی صنعت آب و برق، چه نظری در مورد آموزش، ضرورتها و میزان نهادینه شدن آن در وزارت نیرو دارید؟

ج- در ضرورت آموزش کمتر کسی تردید دارد: تغییرات فناوری، نوسانات بازار کار و تغییرات شغلی، استفاده از آموزش را اجتناب ناپذیر کرده است. آنچه بعضا محل اختلاف نظر است، روش و چگونگی آموزش است. خوشبختانه وزارت نیرو به اعتراف مطلعان سایر سازمان ها، از وزارتخانه های پیشرو در زمینه آموزش و تربیت نیروی انسانی بوده است که شاید یکی از دلایل اصلی آن اهمیت رسالت وزارت نیرو در تامین آب و برق کشور بوده است. در بعد آموزش های بلندمدت از پیشگامان آموزش های علمی – کاربردی و در بعد آموزش های کوتاه مدت نیز از معدود سازمان هایی است که از سالیان حیلی دور دارای نظام آموزشی رشد و ارتقاء برای کلیه کارکنان می باشد؛ به گونه ای که همین نظام با تغییراتی تحت عنوان نظام جامع آموزش کارکنان دولت به تصویب سازمان مدیریت و برنامه ریزی رسید و در سال 1382 به کلیه وزارتخانه ها ابلاغ شد. بسیاری از مدیران ارشد وزارت نیرو به کرات اعلام داشته اند که یکی از دلایل موفقیت وزارت نیرو در ارتقاء صنعت آب و برق، برخورداری این وزارتخانه از نظام آموزشی و مراکز با سابقه آموزشی می باشد.

س- انواع آموزشها در وزارت نیرو را چگونه می توان دسته بندی کرد؟

ج- از ابعاد مختلف قابل دسته بندی است؛ از بُعد زمان و اعتبار مدرک به دو دسته کلی آموزش های بلندمدت که در قالب نظام آموزش عالی کشور برگزار می شود، و آموزش های کوتاه مدت که اخیراً در قالب نظام جامع آموزش کارکنان دولت برگزار می شود، تقسیم می شود. خود آموزش های کوتاه مدت از بُعد بخش شغلی به آموزش های کارگری، تکنیسینی، کارشناسی و مدیریت قابل دسته بندی است. از بُعد گرایش در چهار گروه کلی آب و آب و فاضلاب، برق، نیروگاه و مدیریت و علوم پایه قرار می گیرند. و در بُعد سطح در سطوح عمومی و پایه، تخصصی و اختصاصی دسته بندی می شوند. در نظام جامع آموزش کارکنان به طور کلی به چهار دسته توجیهی، عمومی، شغلی – اختصاصی و بهبود مدیریت تقسیم بندی شده است. آموزش های بلند مدت نیز در سه مقطع کاردانی، کارشناسی پیوسته و ناپیوسته و کارشناسی ارشد برگزار می شود.

س- آیا با تکیه بر آمار می توان تعیین کرد که وزارت نیرو سالانه به چه حجمی از آموزش در هریک از انواع یاد شده نیاز دارد؟

ج- در بُعد آموزش های کوتاه مدت مطابق استانداردی که سازمان مدیریت و برنامه ریزی اعلام می کند (حداقل متوسط 40 ساعت آموزش برای کارشناسان و 60 ساعت برای مدیران در سال) و با توجه به قریب صدهزار نفر کارکنان وزارت نیرو و شش هزار کارکنان شرکت های پیمانکاری، سالیانه حدود 37000نفرماه آموزش نیاز داریم (هر نفرماه معادل 120 ساعت است). در حال حاضر موسسه ما به طور متوسط 15000 نفرماه آموزش اجرا می کند که چنانچه آمار دانشگاه صنعت آب و برق، موسسه تحقیقات و آموزش مدیریت و آموزشکده فنی خوزستان به آن اضافه شود از مرز 30000 نفرماه فراتر نخواهد رفت. لذا حتی در وزارت نیرو که آموزش کارکنان نهادینه شده است، با حداقل آموزش اعلام شده توسط سازمان مدیریت و برنامه ریزی فاصله داریم. مسلماً در سایر وزارتخانه ها این فاصله بسیار بیشتر است. لذا به نظر بنده به آموزش های کوتاه مدت کارکنان در وزارتخانه ها و سازمان های دولتی توجه بایسته و شایسته نمی شود.

در بُعد آموزش های بلند مدت، چون اجرای آموزش ها کمتر مبتنی بر الگوی برنامه ریزی نیروی انسانی است، نمی توان با آمار و ارقام میزان نیاز صنعت آب و برق به نیروی انسانی جدید یا نیازمند ارتقاء تحصیلی را برآورد کرد. البته این معضل خاص وزارت نیرو نیست و دامنگیر نظام آموزش عالی کشور ما و بسیاری از کشورها است.  

س- در این میان کدامیک از آموزشها برعهده موسسه است و اصولا تفاوت و تمایز موسسه با دیگر سازمانهای آموزشی وزارت نیرو در چیست؟

ج- مطابق اساسنامه موسسه، در حوزه آموزش های بلند مدت، وظیفه اصلی موسسه تربیت تکنیسین است که البته آموزش های کارشناسی ناپیوسته هم دیده شده است. در حوزه آموزش های کوتاه مدت محدودیتی وجود ندارد. اگرچه با وجود موسسه تحقیقات و آموزش مدیریت، آموزش های مدیریتی نمی تواند اولویت اول موسسه ما باشد. مطالب دیگر از نظر سطح دوره های آموزشی کوتاه مدت و بلند مدت است. به نظر بنده موسسه بهتر است اولویت اول را به آموزش های تکنیسینی بدهد. البته شاید به زعم برخی این نوعی کوچک انگاری موسسه باشد اما توجه داشته باشیم که به گفته متخصصان، در توسعه اقتصادی یک کشور، هیچ نظام آموزشی مهمتر از تربیت تکنیسین نیست. موضوع دیگر تمرکز بر آموزش های تخصصی است. موسسه ما همچون بسیاری از موسسات دیگر، ناچار وارد عرصه رقابت شده است. در این عرصه قطعاً‌ آنچه می تواند تضمین کننده بقای ما باشد آموزش های شغلی – اختصاصی است و نه آموزش های عمومی مانند زبان و رایانه که از سوی بسیاری از موسسات خصوصی نیز قابل ارائه است.

س- با توجه به پژوهشهایی که در زمینه آموزشهای علمی – کاربردی داشته اید، این آموزشها چه تفاوتی با آموزشهای مرسوم دانشگاهی دارند و چگونه می توان آنها را از آموزشهای فنی – حرفه ای تفکیک کرد؟

ج- علیرغم فصول مشترک این سه نوع آموزش، به طور خلاصه می توان گفت در آموزش های نظری (مرسوم دانشگاهی) هدف نظام آموزشی، ایجاد توانایی های عام و فراگیر برای طیف زیادی از مشاغل است (مانند مهندسی شیمی یا صنایع) . افراد عمدتاً به منظور ایجاد مهارت های طراحی و تحقیق آموزش می بینند اما در آموزش های علمی – کاربردی، هدف تربیت نیروی کار برای یک شغل خاص است (مانند کاردانی توزیع یا مهندسی بهره برداری از نیروگاه). در این نوع آموزش ها هدف تربیت افرادی است که بتوانند در مشاغل نصب، بهره برداری و تعمیرات ایفای نقش کنند. آموزش های آکادمیک، نظریه های های علمی را می پرورانند اما در آموزش های علمی – کاربردی، هدف به عمل درآمدن نظریه ها است.

فصل مشترک آموزش های علمی – کاربردی با فنی – حرفه ای بسیار زیاد است به گونه ای که برخی متخصصان این دو را عضو یک خانواده می دانند. اما به نظر می رسد یک وجه تمایز عمده وجود دارد: بروندادهای نظام فنی – حرفه ای عمدتاً از مهارت های یدی برخوردارند اما بروندادهای نظام علمی – کاربردی علاوه بر این، به واسطه آشنایی با مبانی علمی شغل، از توانایی های علمی و ذهنی بیشتری برخوردارند و لذا قابلیت تصدی مشاغل سطوح بالاتر را دارند.   

س- هرم سنی آموزش گیرندگان (فراگیران) در ایران به تدریج سطوح تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را پشت سر می گذارد و از سوی دیگر با امکانات گسترده آموزشی موجود، امکان حذف کنکور فراهم می گردد. در این ارتباط، آینده آموزش در موسسه را با توجه به سطح تقاضا چگونه می بینید؟

ج- اگر وضعیت به شکل فعلی پیش برود، احتمالاً در حوزه آموزش های بلندمدت و نیز در حوزه آموزش های کوتاه مدت (تا حدی کمتر) دچار چالش خواهیم شد. به هرحال با توجه به هرم سنی که اشاره داشتید و نیز ازدیاد مراکز آموزشی، تقاضا برای آموزش های بلندمدت موسسه با کاهش مواجه می شود و پیش بینی می شود از اوایل دهه 1390 بر شدت آن افزوده خواهد شد. به نظر بنده برنامه ریزان وزارت عتف، دانشگاه جامع و موسسه ما از هم اکنون باید برای آن شرایط فکر کنند. این که مملکت به تکنیسین، مهندس و دکترای علمی – کاربردی نیاز دارد، امری بدیهی است. این که اگر قرار باشد تربیت تکنیسین را به یک مرکز آموزشی واگذار کنند، کدام مرکز صلاحیت بیشتری دارد، اکثریت مراکز آموزشی وزارت نیرو را بهترین انتخاب می دانند. چالش وقتی پیش می آید که با افزایش مراکز دانشگاهی که صرفاً دوره های نظری برگزار می کنند و دانش آموختگان آن فاقد تخصص شغلی برای ورود به بازار کار هستند، فرصت و مجالی برای مراکز علمی – کاربردی برای جذب متقاضیان آموزش های علمی کاربردی باقی نگذارند یا متقاضیان آموزش های علمی – کاربردی صرفاً گروهی باشند که در هیچ دانشگاهی پذیرفته نشده اند( مشکلی که هم اینک نیز باعث شده بنیه علمی ورودی های آموزش های علمی – کاربردی -به ویژه از نوع پودمانی- به شدت کاهش یابد). فکر می کنم با محدود کردن گسترش بی رویه دانشگاههایی مانند آزاد، پیام نور و موسسات خصوصی تا حدودی بتوان تقاضای کمی و کیفی برای موسسات علمی – کاربردی را استمرار داد. مسئله دوم مکانیسم بازار کار است. احتمالاً با توجه به معضل بیکاری دانش آموختگان آموزش های نظری، اقبال عمومی به سوی آموزش های علمی – کاربردی افزایش خواهد یافت. در این میان از ضرورت ارتقاء کیفیت آموزش ها و نیز طراحی دوره های بلند مدت جدید مورد نیاز صنعت آب و برق نباید غافل شد.   

س- حضرتعالی یکی از افرادی هستید که با شرکت در جلسات متعدد طی مدت قریب به یک سال، در تدوین استراتژی موسسه فعال بوده اید. این کار اکنون در چه مرحله ای است و آیا بر مبنای آن می توان تعیین کرد آموزشهای موسسه در چه جهتی پیش خواهد رفت؟

ج- کار تقریباً تمام شده است. خلاصه گزارش برای حوزه وزارتی ارسال شده است که در صورت تایید آن، رسماً به عنوان برنامه راهبردی موسسه ابلاغ خواهد شد. مطابق این برنامه، ماموریت موسسه ما تدوین دانش فنی صنعت آب و برق و انتقال آن، با تمرکز بر آموزش های کوتاه مدت تخصصی است. البته برنامه راهبردی اجمالی و کلی است و بدیهی است در ادامه  باید بر اساس آن، سیاست گذاری و برنامه ریزی های میان مدت و کوتاه مدت صورت گیرد.

س- در استراتژی تدوین شده، وضعیت آموزشهای برون مرزی و همکاری موسسه با دانشگاههای جهان به ویژه در منطقه و در کشورهای همسایه چگونه دیده شده است؟

ج- استحضار دارید در نامه وزیر محترم نیرو به موسسه که تدوین برنامه راهبردی تکلیف شده است، از موسسه خواسته شده همسو با سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران، به گونه ای فعالیت های خود را سازماندهی کند که به عنوان یکی از موسسات تراز اول در منطقه عمل نماید.

به این منظور قطعاً گسترش بازار فعالیت موسسه هم در حوزه آموزش های کوتاه مدت و هم بلندمدت به کشورهای همجوار منطقه حائز اولویت زیادی است. ناگفته نماند حوزه اشاره شده از پتانسیل بالایی برای فعالیت های موسسه برخوردار است که در صورت تعلل میدان رقابت موسسات سایر کشورها خواهد شد.

س- نظر شما در مورد e-learning در موسسه چیست و ضرورت آن را چگونه ارزیابی می کنید؟

ج- البته خود حضرتعالی بهتر از بنده در این زمینه مطلع و صاحبنظر هستید. بنده e-learning را ابزاری می دانم که می تواند در تدوین و انتقال دانش فنی انقلاب آموزشی ایجاد کند و  لذا آن را برای ارتقاء کمی و کیفی آموزش های کوتاه مدت موسسه مهم و بلکه حیاتی می دانم. اجازه بدهید به دو مشکل اصلی در حوزه آموزش های کوتاه مدت اشاره کنم که به نظر می رسد فناوری اطلاعات و ارتباطات می تواند برای حل این مشکلات به کمک بیاید. مشکل عدم امکان منفک کردن نیروی انسانی – به ویژه در مشاغل حساس – از محل کار و مشکل محدود بودن متخصصان صنعت و دانشگاه به ویژه در زمینه فناوری های نو. فکر می کنم e-learning می تواند این مشکلات را به میزان قابل توجهی حل کند. خصوصاً بنده بر مشکل دوم تاکید می کنم. اگر این روش آموزشی مستقر شود چه بسیار متخصصان تراز اول ایرانی در گوشه و کنار دنیا هستند که آماده انتقال دانش و تجربه خود می باشند ولی به دلایل متعدد امکان برگزاری کلاس حضوری در ایران را ندارند.

س- اگر اجازه بدهید چند پرسش دیگر هم مطرح شود که شاید با مرزبندی درون و بیرون سازمان خیلی مطابقت نداشته باشد. اصولا نظر شما درباره استفاده از امکانات وبلاگ  و سایت برای طرح مسایل موسسه در سطحی فراتر از درون- سازمانی چیست و آیا طرح موضوعات در سطح عام را مناسب می دانید؟

ج- قطعاً. اصولاً روند جهانی و ملی می طلبد که موسسه ما از پوسته وزارت نیرو خارج شده و خود را در سطح ملی و منطقه ای عرضه کند. روش هایی که اشاره کردید این فرصت را به خوبی فراهم می کند. مطلب مهم تر دانش و اطلاعاتی است که از این طریق عاید موسسه می شود.

س- گویا آموزشهای کوتاه مدت از حیطه نظارت و مدیریت شما خارج شده است. این تفکیک را چگونه ارزیابی می کنید و آیا این یک تغییر ساختاری است که در تمام سطوح موسسه نیز اعمال خواهد شد؟ به عبارت دیگر آیا به تدریج شاهد آن خواهیم بود که در مجتمع ها، فرضا استادان دوره های کوتاه مدت و بلند مدت و نیز مسئولین آموزشی مربوط به این دوره ها تفکیک خواهند شد؟

ج- بنده از مدافعان این تفکیک بوده ام. به هرحال آموزش های کوتاه مدت و بلندمدت از حیث هدف، مخاطبین و روش آموزش تفاوت های قابل توجهی دارند. حتی بنده معتقدم در سطح مراکز آموزشی بهتر است از نظر فیزیکی نیز این تفکیک صورت پذیرد. بهتر است فضای آموزشی کوتاه مدت – که مشتریان آن شاغلین با تجربه صنعت هستند – از فضای آموزشی بلندمدت – که اکثریت آن را دانشجویان جوان تشکیل می دهند – جدا شود.

س- آیا موسسه در مسایل آموزشی استقلال عمل بیشتری کسب خواهد کرد؟ مثلا تعریف دوره، صدور گواهینامه و نیز نظارت و ارزیابی تا چه حد به موسسه واگذار می شود؟

ج- وضعیت موجود در وزارت نیرو که طراحی دوره ها و اعطای مجوز را به صورت متمرکز دفتر آموزش انجام می دهد، خیلی مناسب نمی بینم. البته دست موسسه در طراحی دوره ها بسته نیست اما مطابق نظام جامع، تصویب هر دوره آموزشی در اختیار کمیته هایی است که زیر نظر دفتر آموزش فعالیت می کنند. با همین استدلال متمرکز شدن تصمیمات آموزشی مجتمع های عالی در دفتر مرکزی موسسه را نیز مناسب نمی دانم. موسسه باید بر اساس شاخص هایی که تعریف می کند، مراکز را رتبه بندی کرده و در چارچوب های کلی تعریف شده به مجتمع ها استقلال عمل بدهد و خود عمدتاً‌ در مقام هماهنگی و نظارت عمل نماید. همانند آنچه که در حوزه آموزش های بلندمدت اتفاق می افتد: ما وقتی به یک مجتمع آموزشی اجازه برگزاری دوره کارشناسی می دهیم، از مجتمع نمی خواهیم که برای تک تک دروس آن دوره مجوز بگیرد. اما در آموزش های کوتاه مدت این گونه نیست و مثلاً از یک مرکز آموزشی که فرضاً بیست سال دوره بلند مدت اجرا می کند می خواهیم که برای یک درس 16 ساعته کوتاه مدت مجوز بگیرد.

س- در مورد تغییر و تحول در موسسه – از تغییر روسای مجتمع ها گرفته تا مثلا تغییر در امور دانشجویی و امور پژوهشی – چه نظری دارید؟

ج- ضمن این که نمی توانم کلیه تغییر و تحولات را تایید کنم، در مجموع تغییرات مدیریتی، به ویژه در دفترمرکزی موسسه را به نفع موسسه می بینم. موضوع دیگر این که ضعف دیرینه موسسه را در تربیت مدیران جانشین باید یادآور شوم.

س- تقویم آموزشی سال 86 موسسه، با عنوان دوره های کوتاه مدت تخصصی به چاپ رسیده است. آیا این موضوع نشانه تاکید بیشتری بر این نوع از دوره هاست؟ و آیا سایر دوره ها نیازی به تقویم ندارند؟

ج- البته دو سه سال است که تقویم تحت نام تخصصی چاپ می شود و علت آن هم – همانگونه که اشاره داشتید – تاکید بر آموزش های تخصصی است. سایر آموزش ها مانند رشد و ارتقاء و عمومی می تواند با هماهنگی مراکز آموزشی و شرکت ها برگزار شود و بعضاً در تقویم خود مراکز نیز ذکر می شود.

س- مزایا و معایب تقویم های آموزشی موسسه چیست؟ و آیا تا کنون گزارشی منتشر شده است که میزان تحقق این دوره ها را ذکر کند و دلایل مغایرت پیش بینی و عملکرد را بررسی نماید؟

ج- مشکل تقویم آموزشی موسسه و تقویم آموزشی سایر موسسات آموزشی، پایین بودن ضریب تحقق آن است. علت آن هم عدم وجود مکانیسم علمی نیازسنجی و طراحی دوره های آموزشی است. بخش اعظم دوره ها، همان است که سالیان گذشته به کرات در تقویم ها آمده است و فاقد تازگی است. مسئله دوم این که در دو سه سال اخیر از اقبال شرکت ها به آموزش های کوتاه مدت کاسته شده است. تقویمی که شرکت ها تدوین می کنند بیشتر با اهدافی مانند جذب بودجه آموزشی تهیه می شود و نشان کمتری از نیاز آموزشی کارکنان دارد. لذا بسیاری از دوره های پیش بینی شده در تقویم شرکت ها و مراکز آموزشی اجرا نمی شود.

س- آیا شرکت هایی که زیر مجموعه وزارت نیرو نیستند و حتی اشخاص حقیقی، می توانند در دوره ها و کلاسهای آموزشی موسسه شرکت کنند؟

ج- آری، محدودیتی وجود ندارد.

س- نظرتان درباره برگزاری کنفرانسها، سمینارها و حتی وبینارهای آموزشی توسط موسسه چیست؟

ج- اگر بخواهیم در زمینه تدوین دانش روز پیشگام باشیم، ورود به زمینه هایی که اشاره کردید اجتناب ناپذیر است.

جناب آقای بینقی، با تشکر از وقتی که به این وبلاگ اختصاص دادید، چنانچه ذکر مطالب دیگری را لازم می دانید، بیان بفرمایید. ضمنا موجب خوشحالی خواهد بود اگر اجازه بدهید در آینده نیز این مزاحمت ها ادامه پیدا کند و به ویژه اگر خوانندگان محترم وبلاگ، پرسشی در زمینه این مصاحبه داشتند، با حضرتعالی مطرح کنند.

متقابلاً از حضرتعالی که این فرصت را برای بنده فراهم کردید تشکر می کنم و خوشحال می شوم که در آینده نیز در خدمت شما باشم. لازم می بینم در پایان به نکته مهم دیگری هم اشاره کنم. نقطه اتکاء هر مرکز آموزشی، مدرسین و اعضای هیئت علمی آن هستند. ملاحظه کرده اید که حتی دانشگاه های معتبر به وجود چهره های علمی سرشناس مباهات می کنند. فکر می کنم موسسه ما اگر می خواهد واقعاً ‌به یک موسسه علمی – کاربردی تراز اول در سطح ملی و بین المللی تبدیل شود باید بیش از گذشته در این مقوله سرمایه گذاری کند. کمبود مدرسین علمی – کاربردی – همان گونه که مرحوم دکتر ابتکار به عنوان پایه گذار آموزش های علمی – کاربردی در ایران بر آن تاکید داشت – مشکل اصلی کلیه موسسات آموزشی علمی – کاربردی ایران از جمله موسسه ماست. متشکرم.

مصاحبه بادکتر افضلیان ریاست محترم موسسه آموزش عالی صنعت آب و برق

جناب آقای دکتر افضلیان، با تشکر از افتخاری که نصیب بنده کردید و امکان این مصاحبه را فراهم نمودید، قبل از هرچیز خودتان را برای خوانندگان این وبلاگ معرفی بفرمایید.

با سلام و تشکر، بنده در سال 1342 در یزد به دنیا آمدم. تحصیلات ابتدایی را در دبستان عباس ارومی واقع در سید خندان تهران گذراندم.  تحصیلات دوره راهنمایی و دبیرستان را به ترتیب در مدرسه راهنمایی فضیلت (واقع در نارمک) و دبیرستان خوارزمی شماره 3 (واقع در تهران نو) سپری کردم و درسال 1360 دیپلم گرفتم.  در سال 1362 تحصیل در رشته مهندسی برق در دانشکده، فنی دانشگاه تهران را شروع کردم. و دوره لیسانس و فوق لیسانس را به ترتیب در سالهای 1366 و 1369 به پایان رساندم.  در سال 1369 به دانشگاه صنعت آب و برق به عنوان عضو هیات علمی ملحق شدم. در سال 1373 برای ادامه تحصیل در مقطع دکتری به دانشگاه شفیلید، انگلستان عزیمت و در سال 1377 پس از اتمام تحصیلات به وطن بازگشتم. برای جزئیات بیشتر می‌توانید به یکی از آدرس‌های زیر مراجعه کنید:

http://www.control.toronto.edu/~afzalian

http://staff.pwit.ac.ir/afzalian

خوب، این یک مصاحبه غیررسمی یا شاید بشود گفت نیمه رسمی است. به عزیزانی که با دکتر عزیز ما آشنایی قبلی ندارند عرض می کنم که ایشان در عین حال که به عنوان استاد دانشگاه همچنان به تدریس مشغولند و عاشق تعلیم و تعلم هستند، ریاست موسسه آموزش عالی علمی - کاربردی صنعت آب و برق را نیز به عهده دارند. این استاد جوان، خوش فکر و پرانرژی، در زمینه های متعددی از فناوری اطلاعات و ارتباطات در پیشبرد کارهای اجرایی و آموزشی خود استفاده می کنند.

استاد، فکر می کنید ICT چقدر در شکسته شدن قالبهای رسمی و دیوانسالارانه موثر است؟

بی‌شک فناوری ارتباطات و اطلاعات افق جدید و وسیعی را پیش‌روی همه گشوده‌است. آنچه اهمیت دارد درک صحیح کاربران از این فناوری، ترویج و به‌کار بستن فرهنگ مناسب و استفاده بجا از آن می‌باشد. متاسفانه در مقوله  IT  به  T  آن توجه می‌شود ولی از  I  غفلت می‌گردد. مهم این است که با استفاده از این فناوری چه محتوایی و با چه هدفی ذخیره و انتقال داده می‌شود.

برخی از افراد چنین برداشتی دارند که وبلاگ فقط می تواند یک دفتر خاطرات شخصی و غیررسمی باشد. در حالی که بنابر یک تعریف هرنوع اطلاع رسانی روزانه که اخبار و نوشته های جدیدتر را در صدر قرار دهد، درواقع نوعی وبلاگ است، حتی اگر به صورت یک سایت رسمی نظیر خبرگزاری ایرنا یا ایسنا باشد. در این زمینه چقدر کارکنان و اساتید را به داشتن صفحات شخصی تشویق می کنید و چه چشم اندازی در این باره دارید؟ تا چه میزان سایت موسسه پویا و پاسخگو خواهد شد؟ چقدر نشریات دیجیتال را گسترش می دهید؟

امروزه صفحات وب، وب‌لاگ‌ها، گروههای خبری و .... ابزارهای کارایی برای نشر بشمار می‌روند. به‌کار گیری این ابزار تحت عنوان کلی  Web Publishing  به روشهای متنوع، برای مؤسسات آموزشی و مدرسان و اعضاء هیات علمی اجتناب ناپذیر می‌باشد.  مؤسسه وظیفه دارد زمینه‌های فنی را فراهم نموده و فرهنگ مناسب را ترویج نماید.

در مقدمه ای که حضرتعالی بر تقویم آموزش های کوتاه مدت تخصصی سال 1386 موسسه آموزش عالی علمی - کاربردی صنعت آب و برق نوشته اید، بر محتوای دوره های کوتاه مدت و میزان تطابق آنها با نیازهای روز صنعت، مجریان و اساتید دوره ها، تجهیزات آزمایشگاهی و کارگاهی به عنوان مسایل مهمی که تضمین کننده اثربخشی دوره های تخصصی هستند تاکید کرده اید.

آیا این تاکید، شامل روش آموزش هم می شود؟ آیا درک نیازهای روز صنعت و پاسخگویی به آنها نیازمند استفاده بیشتر از فناوری اطلاعات و ارتباطات نیست؟ آیا موسسه به سمت تشکیل و بهره گیری از امکانات وب برای آموزش مجازی نخواهد رفت و شیوه تدریس تغییر نخواهد کرد؟

همینطور است که فرمودید. لازم است برای ارائه آموزشهای کوتاه‌‌مدت روشهای مبتنی بر فناوری اطلاعات را نیز بکارگیریم.البته مقدمات آن باید قبلا فراهم آید.از جمله این مقدمات عبارتند از:فرهنگ‌سازی در مدرسان مؤسسه و مخاطبان (کارکنان صنعت آب و برق)، ایجاد زیربناهای لازم و تهیه مواد آموزشی در قالب مورد نیاز.

شما از زمانی که مسئولیت اجرایی فعلی را برعهده گرفته اید، دست به کار تغییراتی شده اید که تقریباً همه افراد، حتی کسانی که جابجا شده اند، آن را مثبت و حساب شده ارزیابی می کنند هرچند برخی می گویند مدیریت به صورت پروازی، کم دوام خواهد بود. این پرسش مطرح است که اطلاعات لازم برای این تصمیم گیریها را از کجا کسب کرده اید؟

از مطالعه وضعیت مؤسسه و مشورت با همکاران. اجازه بدهید توضیح دهم که جابجا شدن مسؤلین خصوصا در یک مؤسسه آموزشی امری طبیعی تلقی می‌شود. الحمدلله مؤسسه از همکاران صدیق و توانایی برخوردار است که می‌توانند آن را به خوبی اداره کنند. این جـابجـایی ها فرصتـی فراهم می‌آورد تا همکـاران هیات علمـی به امور آموزشی و پژوهشی نیز بپردازند. از طرف دیگر مؤسسه نیز از ایده‌های نو و طرح‌های جدید برای پیشبرد فعالیتهایش برخوردار خواهد شد. امور مؤسسه فقط در تهران انجام نمی‌شود. بلکه فعالیتهای مؤسسه واقعا در مجتمع‌ها جریان دارد. چه اشکالی دارد که بخشی از ستاد مؤسسه در برخی از مجتمع‌ها مستقر باشد. در نتیجه اصلا بحث مدیریت پروازی مطرح نیست.

آقای دکتر، گاهی این نگرانی وجود دارد که تغییر در یک بخش و یک سازمان، ممکن است به دلیل مواجه شدن با عادت های جاافتاده سیستم اداری در بخش ها و سازمان های دیگر، چندان موفق نباشد. به نظــر می آید تغییـرات اثـربخـش به تغـییــرات درازمـدت وابسته است که به تدریج و با گذشت سالها یا حتی پس از چند نسل، به فرهنگ ملتها تبدیل شود. در این زمینه چه نظری دارید؟

بالاخره تغییر لازم است از طرف دیگر تطبیق و پذیرش تغییر و هماهنگی با سایر اجزا نیز به زمان نیاز دارد. چاره‌ای نیست جز شکیبایی و ممارست در پیگیری جهت صحیح با این امید که به نتیجه نسبی واصل گردیم.

یک قضاوت کلی در مورد دولتمردان و مدیران این است که سلامت افراد و میزان برش کاری آنها دو پارامتر متناقض هستند. آیا فکر می کنید این تناقض قابل حل باشد؟

فکر نکنم لزوما این قاعده کلی و گریزناپذیر باشد. یک راه وجود قوانین و مقررات مناسب است. راه دیگر تلاش در حفظ سلامت کار و توجه به اینکه این دوران بسرعت سپری خواهد شد و چه بهتر که آنچه باقی می‌ماند صالحات و نیکی باشد.

استاد عزیز، در آستانه سال نو قرار داریم. شما چه چشم اندازی برای فعالیتهای موسسه آموزش عالی علمی - کاربردی صنعت آب و برق در سال آینده تصویر می کنید؟ آیا آموزشهای کوتاه مدت تخصصی در این سال رونق خواهد گرفت؟ آیا پژوهش در موسسه معطوف به نتیجه خواهد شد؟ آیا مشکلات بودجه ای برطرف می شود؟ آیا کیفیت دانش و میزان تسلط همه اساتید به سطح انتظاراتی که از مدرسان علمی - کاربردی می رود خواهد رسید؟

امیدوارم پاسخ سوالات شما جملگی مثبت باشد. عواملـی که در حـل این مشـکــلات دخیلنـد متعـدد می‌باشنـد، منجملـه: سیاست‌های حوزه ستادی وزارت نیرو، تلاشهای دفتر مرکزی مؤسسه و مجتمع‌های عالی، بازار آموزشهای کوتاه‌مدت، اعضاء هیات علمی، مدرسان و بالاخره تک تک کارکنان مؤسسه.

ضمن تبریک بابت فرارسیدن سال نو و آرزوی موفقیت روزافزون برای شما و همکارانتان، اگر اجازه بدهید کمی هم از تجربیات شما در خارج از کشور مطلع شویم. به ویژه اگر پیامی برای دانشجویان و اساتید محترم موسسه - که سال نو را دور از سرزمین مادری خود جشن می گیرند - دارید، بیان بفرمایید.

سال نو را به همه همکاران و خانواده‌های آنها تبریک عرض نموده و آرزوی شادابی و موفقیت دارم.  ایام سال نو در خارج از کشور حال و هوای دیگری دارد. امیدوارم دوستانـی که در خارج از کشـور مشغـول به تحصیل هستند با کوله‌باری از تجارب ارزشمند نه تنها در زمینه علوم و فناوری مربوطه بلکه در ارتباط با سیستم‌های موفق آموزشی و اجتماعی جاری در محل تحصیل به کشور بازگردند.

بازهم از شما تشکر می کنم. اگر در مورد مصاحبه های مجازی یا دیگر فعالیت هایی که در اینجا صورت می گیرد راهنمایی بفرمایید، موجب سپاسگزاری بیشتر خواهد بود.

نشر الکترونیکی تجربه‌ای نو در مؤسسه می‌باشد که با همت جنابعالی شروع شده‌است. امیـدوارم این‌کار گسترش یافته و افق‌های تازه‌ای در روشهای ارائه دانش فنی مورد نیاز صنعت آب وبرق -که از اهداف مؤسسه می‌باشد- گشوده شود.